เสียงในน้ำเหมือนจะเงียบแต่ไม่เงียบ เหมือนกันกับเสียงในห้องกว้างๆ เหมือนการอยู่คนเดียว เมื่ออยู่ในน้ำไม่มีเส้นไม่มีรูปทรง หรืออะไรเลย มันมีแต่ตัวเรา ตัวเรา และตัวเรา รูปทรงที่ทำให้นึกถึงผู้หญิง คือดอกไม้และน้ำ

                 

                ทำไมต้องเป็นน้ำ เพราะว่าไม่สามารถรู้ได้ว่ารูปทรงของน้ำจริงๆมันเป็นอย่างไร คล้ายกับผู้หญิงที่เธอทำให้มีแต่ความว่างเปล่าไม่มีจุดสิ้นสุด               

                       ดอกไม้คือความรัก ความอ่อนโยน แต่ดอกไม้ก็ดันทำให้นึกถึง

ผู้หญิงที่ผมรักเหมือนชีวิตที่กำลังรอวันร่วงโรย ตอนกลางคืน ทำให้สับสนและกลัว เหมือนสิ่งที่ดูลึกลับไม่เห็นทางที่ชัดเจน แต่มันก็มีแสงลางๆ ให้เป็นความหวังที่ไม่มีทางเป็นจริงได้