ความตายก็เหมือนความสุขไม่ต้องคิดอะไร สิ่งที่รู้สึกคือความอิสระที่ค่อยๆเข้ามาแทนที่เสียงที่วุ่นวาย

ความวุ่นวายแปรปลี่ยนมาเป็นความสงบ เห็นทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มหยุด ความเจ็บ ความทรมาน ค่อยๆหายไป

จนมีแต่ความว่างเปล่ากับตัวเรา คิดว่าทุกอย่างกำลังจะจบ แต่ไม่ใช่ มันเริ่มเห็นอะไรบางอย่าง

รู้สึกกำลังจะไปที่ไหนสักที่ ได้เห็นอะไรที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน รู้สึกมีความสุขกับโลกใหม่ที่ได้สัมผัส

คิดว่านี่แหละคือความอิสระที่แท้จริง แสงที่สวยงาม ความเย็นที่กำลังพอดีเปรียบเสมือนความรู้สึกที่อยู่ในน้ำ

แต่สุดท้ายก็ได้กลับมาสู่ความจริงที่เจ็บปวด มีแต่ความอึดอัด ความสับสน

มันเป็นรากฐานของโลกความจริง ที่หาจุดส้ินสุดไม่ได้